داستان شماره 776
داستانهایی درباره خدا_ پیغمران_ امامان_دین_ امام علی_ قضاوت امام علی_ اصیل ایرانی _ پادشاهان _عاشقانه_ ملا_ شیوانا_ بهلول_ بزرگان_ غمگین_ طنز_ جالب_ معجزه_ پسرانه_ عبرت آموز هوسرانی_ صفا و صمیمیتها_ شنیدنی_ زندگی_ موفقیتها_ خوش یمن_ طمع_ آموزنده_ بی ادبانه _ احساسی_ ترسناک _بقیه و..
داستان شماره 776
داستان شماره 775
بسم الله الرحمن الرحیم
در یک شب سرد زمستانی یک زوج سالمند وارد رستوران بزرگی شدند. آنها در میان زوجهای جوانی که در آنجا حضور داشتند بسیار جلب توجه می کردند. بسیاری از آنان، زوج سالخورده را تحسین می کردند و به راحتی می شد فکرشان را از نگاهشان خواند: «نگاه کنید، این دو نفر عمری است که در کنار یکدیگر زندگی می کنند و چقدر در کنار هم خوشبختند
پیرمرد برای سفارش غذا به طرف صندوق رفت. غذا سفارش داد ، پولش را پرداخت و غذا آماده شد. با سینی به طرف میزی که همسرش پشت آن نشسته بود رفت و رو به رویش نشست.یک ساندویچ همبرگر ، یک بشقاب سیب زمینی خلال شده و یک نوشابه در سینی بود
پیرمرد همبرگر را از لای کاغذ در آورد و آن را با دقت به دو تکه ی مساوی تقسیم کرد
سپس سیب زمینی ها را به دقت شمرد و تقسیم کرد
پیرمرد کمی نوشابه خورد و همسرش نیز از همان لیوان کمی نوشید. همین که پیرمرد به ساندویچ خود گاز می زد مشتریان دیگر با ناراحتی به آنها نگاه می کردند و این بار به این فــکر می کردند که آن زوج پیــر احتمالا آن قدر فقیــر هستند که نمی توانند دو ساندویچ سفــارش بدهند
پیرمرد شروع کرد به خوردن سیب زمینی هایش. مرد جوانی از جای خو بر خاست و به طرف میز زوج پیر آمد و به پیر مرد پیشنهاد کرد تا برایشان یک ساندویچ و نوشابه بگیرد. اما پیر مرد قبول نکرد و گفت : « همه چیز رو به راه است ، ما عادت داریم در همه چیز شریک باشیم
مردم کم کم متوجه شدند در تمام مدتی که پیرمرد غذایش را می خورد، پیرزن او را نگاه می کند و لب به غذایش نمی زند
بار دیگر همان جوان به طرف میز رفت و از آنها خواهش کرد که اجازه بدهند یک ساندویچ دیگر برایشان سفارش بدهد و این دفعه پیر زن توضیح داد: « ما عادت داریم در همه چیز با هم شریک باشیم
همین که پیرمرد غذایش را تمام کرد ، مرد جوان طاقت نیاورد و باز به طرف میز آن دو آمد و گفت: «می توانم سوالی از شما بپرسم خانم؟
پیرزن جواب داد: «بفرمایید
- چرا شما چیزی نمی خورید ؟ شما که گفتید در همه چیز با هم شریک هستید . منتظر چی هستید؟
پیرزن جواب داد: « منتظر دندانهــــــا
داستان شماره 774
داستان شماره 772
داستان شماره 771
داستان شماره 769
داستان شماره 767
داستان شماره 765
داستان شماره 764
داستان شماره 762
داستان شماره 761
داستان شماره 759
داستان شماره 758
داستان شماره 756
داستان شماره 754
داستان شماره 753
حکايت اشتباه به اسلام آوردن فرد مسيحي
بسم الله الرحمن الرحیم
يک روز فردي مسلماني ھمسايه اي مسيحي داشت و با تلاش فراوان ھمسايه ي مسيح اش را
مسلمان مي کند وقرار مي گذارند که براي نماز صبح با ھم به مسجد بروند.
آنھا نماز صبح را با ھم مي خوانند،مسلمان به مسيحي مي گويد:حال تا طلوع آفتاب دعا بخوانيم،بعد از طلوع آفتاب،مسلمان به مسيحي گفت:حال تا نيمي از روز نماز بخوانيم بعد از نيمي از روز دوباره ميگويد:نماز ظھر نزديک است بيا بمانيم، خلاصه اين حرف ھا ھمچنان ادامه داشت تا اين که بعد از نمازمغرب آنھا به خانه ھايشان باز گشتند
در فرداي آن روز مسلمان براي نماز صبح به دنبال مسيحي رفت و گفت:اينک وقت نماز صبح است بيابرويم به مسجد.
در ھمان حال فرد مسيحي گفت:من ھمان ديشب که از مسجد آمديم از دين توبرگشتم .
نتيجه:اين داستان براي کساني است که بدون روش درست سعي در اصلاح افراد دارند و به حديثي ازامام صادق ع اشاره ميکنيم:ھرکس مومني را شکست ترميمش بر عھده ي خود اوست
داستان شماره 750
حکايت کرامت درويش و احاديث وفاي به عھد
بسم الله الرحمن الرحیم
درويشي در کوھستان دور از مردم به راز و نياز با خداوند مشغول بود.
در آنجا درختانِ بسياري از جمله سيب و گلابي وجود داشت که درويش فقط از آنھا مي خورد و
غذاي ديگري براي خوردن نداشت. روزي با خداوند عھد بست که از آن ميوه ھا نچيند،بلکه از
ميوه ھايي که باد آن ھا را زيرِ درخت مي ريزد استفاده کند.او مدتي به پيمانش وفادار بود. تا
اينکه خداوند خواست او را امتحان کند.
به ھمين منظور پنج روز ھيج ميوه اي از درخت نيفتاد.درويش در اين پنج روز بسيار گرسنه و
ضعيف شد و توانايي عبادت کردن را نداشت.سرانجام عھد خود را شکست و از درخت گلابي و
سيب چيد و آنھا را با حرصِ زياد خورد.خداوند به سبب اين پيمان شکني او را در بلاي سختي
افکند.
روزي،گروھي از دزدان که از غارت کارواني بر مي گشتند به کوھستان آمدند تا اموالي که
غارت کرده بودند ميان خود تقسيم کنند.مردي آنھا را ديد و فورا به داروغه خبر داد.سربازان شاه
به کوھستان حمله کردند و ھمه ي دزد ھا را دستگير کردند.مرد درويش ھم که در نزديکي آنان
بود توسط سربازان دستگير شد.چون ماموران فکر کردند او ھم يکي از دزدان است.
در روز محاکمه يک دست و يک پاي دزدان قطع شد.نوبت به درويش رسيد ابتدا يک دست او را
صبر کنيد، من اين مرد را مي »: قطع کردند اما يکي از افراد سر شناس او را شناخت و گفت
وقتي اين خبر «. شناسم،دزد نيست بلکه مرد درويشي است در کوھستان به عبادت مي پردازد
به داروغه رسيد،از درويش عذرخواھي کرد.درويش نيز با مھرباني ھرچه تمام تر او را بخشيد و
«. اين سزاي کسي است که پيمان مي شکند »: گفت
او پس از اين ماجرا به کوھستان برگشت و به دور از مردم به راز و نياز پرداخت.روزي يکي از
دوستانش براي ديدن او به کوھستان رفت. از دور ديد که کنار درختي نشسته است و با دو
چرا بدون »: دست زنبيل مي بافد.وقتي به نزد درويش رفت درويش از ديدن او تعجب کرد و گفت
تو يک دست داشتي،ولي حالا ميبينم که ھر دو دست »: دوستش گفت «؟ خبر پيش من آمدي
بايد اين »: درويش گفت «. سالم است مگر معجزه اي انجام داده اي که دستت سالم شده است
را تا آخر عمر به کسي نگويي
اما به مرور زمان راز درويش بر ملا شد و داستان معجزه اش بر سر زبان ھا افتاد.روزي مرد
خداوند «؟ چرا اين راز بين مردم منتشر شد »: درويش به راز و نياز با خدا پرداخت و گفت
چون مردم تو را ريا کار مي دانستند و از اين که با دزدان دستگير شده بودي به تو »: فرمود
تھمت ھاي زيادي مي زدند.به ھمين خاطر با فاش شدن اين راز ھمه ي اين بد گماني ھا
داستان شماره 748
بدعاقبت شد
بسم اله الرحمن الرحیم
فُضيل بن عياض يكى از رجال طريقت است او شاگردى داشت كه از همه شاگردان ديگرش داناتر و بزرگوارتر و اعلم تر بود. اين شاگرد را مرضى دچار گرديد. و ناخوش شد، تا اينكه مرگش رسيد. در حال احتضار بود كه فُضيل بر سر بالين او آمد. و نزد سر او نشست و شروع كرد به قرآن خواندن ، سوره يس را مى خواند، كه يك وقت شاگرد محتضر گفت : اين سوره را مخوان اى استاد. پس فُضيل ساكت شد و به او گفت : بگو لااله الا اللّه گفت : نمى گويم آن را، بخاطر آنكه العياذ باللّه من از آن بيزارم و در همان حال از دنيا رفت . يعنى در حال كفر مرد فضيل از مشاهده اين حال خيلى درهم و ناراحت شد و از منزل او خارج گرديد و بمنزل خود رفت . و از منزل بيرون نيامد و همچنان در فكر او بود. تا او را در خواب ديد كه او را بسوى جهنم مى كشند
فُضيل از او پرسيد: اين چه حالتى بود از تو سرزد، تو اعلم شاگردان من بودى ، چه شد كه خداوند معرفت را از تو گرفت و با عاقبت بدى مُردى ؟
گفت : براى سه چيز كه در من بود، مرا اينطور بدبخت و بيچاره نمود
اول : نمّامى و سخن چينى پشت سر برادران مؤ منم بود.
دوم : حسد مى بردم ، نمى توانستم ببينم كسى از من بالاتر است ، چون به او حسد مى ورزيدم
سوم : آنكه مرضى در من بود كه به طبيبى رُجوع نمودم و او بمن گفته بود كه در هر سال يكقدح از كاسه بزرگتر شراب بخور و اگر نخورى اين علت در تو باقى خواهد ماند پس برحَسب امر آن طبيب شراب خوردم و باين سه چيز كه در من بود عاقبت من بد شد و به آن حال مُردم
داستان شماره 747
داستان شماره 746
داستان شماره 744
داستان شماره 742
داستان شماره 741
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
سعيد بن جبير از ارادتمندان ثابت قدم امام سجاد عليه السلام بود، و به همين علت حجاج سفاك كه قريب بيست سال از طرف بنى اميه و بنى مروان بر شهرهاى كوفه و عراق و ايران حكمران بوده و با سنگدلى كه داشته حدود ((صد و بيست هزار نفر را كشته )) بود كه از كشته گان سادات و دوستداران على عليه السلام از كميل بن زياد، قنبر غلام على عليه السلام و سعيد بن جبير را مى توان نام برد
حجاج كه از ايمان و عقيده اش آگاه بود دستور داد او را تعقيب كنند و دستگير نمايند
او اول به اصفهان رفت ، حجاج متوجه شد، و به حكمران اصفهان نوشت او را دستگير كند. حكمران به وى احترام كرد و گفت : زود از اصفهان به جاى امنى بيرون رود. سپس به حوالى قم و بعد به آذربايجان رفت چون توقفش طولانى شد.به عراق آمد و در لشگر ((عبدالرحمان بن محمد)) كه بر ضد حجاج قيام كرده بود شركت جست .عبدالرحمان شكست خورد و سعيد به مكه فرار كرد و به طور ناشناس در جوار خانه خدا اقامت گزيد.در آن زمان ((خالد بن عبدالله قصرى )) كه مردى بى رحم بود از طرف خليفه وليد بن عبدالملك حاكم مكه بود وليد به خالد نوشت : مردان نامى عراق را كه در مكه پنهان شده اند دستگير كن و نزد حجاج بفرست .حاكم مكه سعيد را دستگير و به كوفه فرستاد. حجاج در شهر واسط نزديكى بغداد بود و سعيد را به نزدش بردند
حجاج سؤ الاتى از سعيد درباره نامش و پيامبر صلى الله عليه و آله و على عليه السلام و ابوبكر و عمر و عثمان و... كرد حجاج گفت : تو را چگونه به قتل برسانم ؟ فرمود: هر طور امروز مرا بكشى فرداى قيامت به همان گونه كيفر مى بينى
حجاج گفت : مى خواهم ترا عفو كنم ؟ فرمود: اگر عفو از جانب خداست مى خواهم ، ولى از تو نمى خواهم
حجاج به جلاد دستور داد سعيد را در جلويش سر ببرد. سعيد با اينكه دستهايش از پشت بسته بود اين آيه را تلاوت نمود :من روى خود را به سوى كسى گردانيدم كه آسمانها و زمين را آفريده ، من به او ايمان دارم و از مشركان نيستم
حجاج گفت : روى او را از سمت قبله به جانب ديگر بگردانيد، چون چنين كردند اين آيه بخواند: هرجا روى بگردانيد باز به سوى خداست
حجاج گفت : او را به رو بخوابانيد، چون چنين كردند اين آيه بخواند :شما را از خاك آفريديم و به خاك بازگردانيم و بار ديگر از خاك بيرون مى آوريم
حجاج گفت : معطل نشويد، زودتر او را بكشيد؛ سعيد شهادتين گفت و فرمود: خدايا به حجاج بعد از من مهلت نده تا كى را بكشد، و جلاد سر سعيد (چهل ساله ) را از تن جدا كرد
بعد از شهادت اين مظهر كامل ايمان ، حال حجاج دگرگون و دچار اختلال حواس گرديد و پانزده شب بيشتر زنده نبود. و هنگام مرگ گاهى بى هوش و زمانى به هوش مى آمد و پى در پى مى گفت : مرا با سعيد بن جبير چكار بود؟
داستان شماره 739
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم
در بنى اسرائيل عابدى بود كه او را ((جريح )) مى گفتند در صومعه خود عبادت خدا مى كرد. روزى مادرش به نزد او آمد در وقتى كه نماز مى خواند، او جواب مادر را نگفت . با دوم مادر آمد و او جواب نگفت . بار سوم مادر آمد و او را خواند جواب نشنيد
مادر گفت از خداى مى خواهم ترا يارى نكند! روز ديگر زن زناكارى نزد صومعه او آمد و در آنجا وضع حمل نمود و گفت : اين بچه را از جريح بهم رسانيده ام
مردم گفتند: آن كسى كه مردم را به زنا ملامت مى كرد خود زنا كرد. پادشاه امر كرد وى را به دار آويزند
مادر جريح آمد و سيلى بر روى خود مى زد. جريح گفت : ساكت باش از نفرين تو به اين بلا مبتلا شده ام
مردم گفتند: اى جريح از كجا بدانيم كه راست مى گوئى ؟ گفت : طفل را بياوريد، چون آوردند دعا كرد و از طفل پرسيد پدر تو كيست ؟ آن طفل به قدرت الهى به سخن آمد و گفت : از فلان قبيله ، فلان چوپان پدرم است
جريح بعد از اين قضيه از مرگ نجات پيدا كرد و سوگند خورد كه هيچگاه از مادر خود جدا نشود و او را خدمت كند